niezbyt często

См. также в других словарях:

• chadzać — ndk I, chadzaćam, chadzaćasz, chadzaćają, chadzaćaj, chadzaćał 1. «chodzić, udawać się dokądś od czasu do czasu, niezbyt często» Chadzać do teatru, na wagary. Chadzać na ryby, na polowania. 2. «nosić czasami, miewać coś na sobie jako ubiór; mieć… …   Słownik języka polskiego

• niekiedy — «co pewien czas, powtarzając się z przerwami, zdarzając się wielokrotnie (choć niezbyt często), w niektórych wypadkach; czasem» Chora niekiedy otwierała oczy. Niekiedy chodzili do teatru lub kina. Niekiedy wyglądało słońce. Niekiedy był dobrej… …   Słownik języka polskiego

• jako — 1. «wyraz wiążący z wyrazem nadrzędnym rzeczowniki (rzadziej występujące w ich funkcji przymiotniki lub imiesłowy) uwydatniające funkcję, szczególny charakter czegoś, zajęcie, stanowisko, rolę pełnioną w stosunku do czegoś itp.» Często się go… …   Słownik języka polskiego

• skóra — 1. Czuć, poczuć, wyczuć coś przez skórę «przeczuwać, przeczuć coś, mieć intuicję, że coś się stanie»: Pora oczekiwania – czuł to przez skórę – dobiegała końca. Nadchodził czas akcji. Andrzej Zbych, Stawka. 2. pot. Dać komuś w skórę «zbić kogoś,… …   Słownik frazeologiczny

• cielęcy — «odnoszący się do cielęcia; zrobiony z (części) cielęcia, z cielęciny» Mięso cielęce. Sznycel, kotlet, móżdżek cielęcy. Pieczeń cielęca. Pantofle z cielęcej skóry. przen. «taki, jak u cielęcia; naiwny, niezbyt mądry» Cielęce spojrzenie. Cielęcy… …   Słownik języka polskiego

• kombinator — m IV, DB. a, Ms. kombinatororze; lm M. kombinatororzy, DB. ów pot. «człowiek sprytnie przeprowadzający jakieś interesy, często niezbyt uczciwe; spryciarz, spekulant» …   Słownik języka polskiego

• mądrość — ż V, DCMs. mądrośćści 1. blm «wiedza nabyta przez naukę lub doświadczenie, umiejętność jej wykorzystania, zastosowania; rozumienie świata i ludzi, wiedza o nich; rozum, rozsądek» Nabierać mądrości. ∆ Zęby mądrości «ostatnie tylne zęby trzonowe,… …   Słownik języka polskiego

• skóra — ż IV, CMs. skórze; lm D. skór 1. «zewnętrzna powłoka ciała kręgowców, pełniąca funkcję ochronną, biorąca udział w termoregulacji, oddychaniu, wydalaniu (pot) i gospodarce wodnej; zawiera receptory wrażliwe na dotyk, ucisk, ciepło, zimno, ból oraz …   Słownik języka polskiego

• śmich — m III, D. u; lm M. y gw. → śmiech ◊ pot. Śmichy chichy «strojenie żartów, często niezbyt mądrych; śmianie się z byle czego» ◊ To nie śmichy chichy «to nie żarty, to rzecz, sprawa poważna» …   Słownik języka polskiego

• tam — I 1. «zaimek nawiązujący do użytego już w kontekście oznaczenia miejsca, towarzyszący często gestowi wskazywania; w tamtym miejscu, do tamtego miejsca, w tamto miejsce» Położył się tam, na tapczanie. Poszedł tam, prosto. Widziałem go tam kilka… …   Słownik języka polskiego

• zakusy — blp, D. zakusysów «usiłowania, próby, zamiary uzyskania, osiągnięcia, zdobycia czegoś, często niezbyt uczciwymi metodami» Wrogie zakusy. Zakusy terytorialne. Bronić się przed czyimiś zakusami. Mieć, robić zakusy na coś (np. na majątek,… …   Słownik języka polskiego